Informatie over de trainingen

 

Essentieel is ons Christelijk perspectief:

Elke atletische vooruitgang is een gave van God.

 

Het niveau:

 

De trainingen van Palaistra zijn er voor zowel recreanten als serieuze turnsters die opgeleid willen worden naar de selectie.

 

Karakter van de training:

 

Elk niveau kan instappen bij ons maar weet wel dat de trainingen zijn ingericht als een selectietraining. Wij geloven dat in de turnsport er alleen vreugde, enthousiasme en groei is door serieuze benadering. Wij willen niet vervallen tot spelletjes-gym wat na nauwelijks drie weken niet meer leuk is. Wij willen trainen.

 

Serieuze recreatie:

 

Onze ervaring is dat kinderen bijzonder goed reageren op de benadering zoals die bij een selectietraining gebruikelijk is.
Het is een echte training. Met alle bijbehorende waardevolle oefeningen maar zonder alle harde eisen van topsport.

Wij hebben bijzonder veel aandacht voor een juiste houding, voldoende kracht en lenigheid, een logische opbouw en voorbereiding. Uw kind plukt zo de zoete vruchten van deze training.

Zeker wanneer kinderen toewijden aan de sport en meerdere jaren blijven trainen kunnen ze je echt verassen. 
Heb je wel eens een kind van zeven een minuut lang in een nagenoeg perfecte handstand zien staan? Of een zes jarige een salto voorover met alle juiste techniek?

 

Verwacht en draag bij aan de vreugdevolle training.

de trainer:

Personalia

Mijn naam is Mark Mollema, geboren te Zuidhorn in 1996. Nu wonend in Groningen en werkzaam in de stad als turntrainer.

Eigen ervaring in de sport

Op mijn zevende jaar ben ik begonnen met turnen, al snel kwam ik in de selectie van de vereniging Kracht en Vriendschap in Groningen. Na enkele regionale wedstrijden stroomde ik door naar de 2e divisie en heb sinds dien elk jaar het NK geturnd.

Mijn beste prestaties zijn onder andere drie jaar achter elkaar Nederlands Kampioen voltige en een zevende plek in de finale van het NK.
Na mijn hoogtepunt tijdens DG The Finals waar ik in de 1e divisie mee mocht doen en toen een bronzen medaile mee naar huis nam zette ik een punt achter mijn carriere.

Waarom ben ik trainer geworden?

God heeft mij gezegend met een lichaam en geest die zijn afgesteld op de turnsport, één van de manieren hoe ik kan bijdragen aan dit aardse leven is via de turnsport. Het was logisch voor mij om les te gaan geven, dus toen ik een jaar of zeventien was ben ik daar mee begonnen.

Al snel werd duidelijk het pad van turntrainer mij goed zou passen. Sindsdien is dit werk iets wat veel zinvolle invulling geeft aan mijn leven, het was en is een boom die goede vruchten voortbrengt.

Door de jaren heen heb ik gemerkt dat er grote behoefte is aan serieuze turntraining voor jonge kinderen, in een tijd van oneindige  spelletjesgym en losbandig 'freerunnen' is het vaak voor ouders een verademing als zij zien dat hun kind werkelijk gedisciplineerd en vreugdevol sport.
Dat is wat ik ouders en hun kinderen kan aanbieden. Daarom ben ik turnrainer geworden.

Ik dank God dat ik deze rol mag vervullen.

Leven buiten de turnzaal

Mijn leven buiten de turnzaal... ja, gedurende mijn leven heb ik zeker ook interesse gehad in andere dingen, avontuurlijke reizen bijvoorbeeld, ik heb een avontuurlijk karakter en dat soort dingen hebben mij altijd wel aangetrokken.

Ik heb zeer genoten van roadtrips door Zweden, klimweken in Frankrijk, sneeuwwandelingen in Slovenie en wandeltochten door Italie. Dat zijn zeker dingen die ik ook nu nog steeds erg mooi vind.

Maar dat gezegd hebbende, sinds mijn bekering tot Christus en mijn toetreding tot Zijn Kerk hebben dat soort interesses wel een andere plaats gekregen in mijn leven. Na mijn periode van katechesatie en uiteindelijke toetreding tot de Orthodoxe Kerk is mijn leven radicaal veranderd.  Het ervaren van de Heilige Mysteries van de Doop, Myron-Zalving, Biecht en Communie zijn onbeschrijvelijk en levensveranderend, met woorden kun je maar moeilijk beschrijven wat er in de ziel gebeurt.

En dus na dat alles, muziek, politiek, intellectuele interesses, boeken lezen en vakanties... die dingen hebben niet meer dezelfde rol als vroeger. Ik probeerde voorheen zo veel mogelijk hobbies te hebben om maar de illusie te wekken van nuttige tijdsbesteding en 'vooruitgang'.

Maar nu, mijn voornaamste interesse gaat uit naar het Hemels Koninkrijk. Het aardse koninkrijk is van minder belang, alle nutteloze bezigheden heb ik verworpen en probeer ik nu mijn leven in te richten met aandacht voor dat wat van eeuwige waarde is.
Waar voorheen bij voorbeeld avontuur op zich het doel was van een vakantie, is dat nu de bezichtiching van een Kerk of verblijf in een klooster. 

Mijn leven buiten de turnzaal is niet meer gevuld met hobbies of wereldse afleiding, nu is bekering mijn dagelijkse bezigheid.
Ik probeer zo veel mogelijk naar de Kerk te gaan voor haar Goddelijke Liturgie en Mysterien, het lezen van de Kerkvaders en Heilige Schrift, het bekend worden met bidden en vasten. Het ploegen en ploeteren voor de deugden.
Het Pad van Herstel, Verlichting en Heiliging.


Kortom: een Orthodox Christelijk leven lijden.

Geloofsbelijdenis ☦

Ik geloof in één God de Almachtige Vader, schepper van Hemel en aarde, van alle zichtbare en onzichtbare dingen;

in één Heer, Jezus Christus, de Eengeboren Zoon van God, geboren uit de Vader voor alle eeuwen.
Licht van Licht, waarachtig God uit een waarachtige God, geboren, niet geschapen, één in wezen met de Vader, door wie alles gemaakt is.
Die voor ons mensen, en onze verlossing uit de Hemel is nedergedaald en vlees heeft aangenomen uit de Heilige Geest en de Maagd Maria en mens is geworden.
Die voor ons onder Pontius Pilatus geleden heeft, gekruisigd en begraven is; die op de derde dag is verrezen volgens de Schriften; die opgevaren is ten Hemel; gezeten aan de rechterhand van de Vader; en die met heerlijkheid zal wederkomen om te oordelen de levenden en de doden; aan wiens rijk geen einde zal zijn.

En in de Heilige Geest, de Heer, de Levendmakende, die uitgaat van de Vader, die aanbeden en verheerlijkt word tezamen met de Vader en de Zoon; die door de profeten gesproken heeft.

In Eén, Heilige, Katholieke, Apostolische Kerk.
Ik belijd één Doop tot vergeving van zonden.
Ik verwacht de verrijzenis der doden en het leven van de komende eeuwigheid.

Amen.

Toen als sporter.

Nu als trainer.

De Huisregels:

 

Deze vijf regels vormen onze basishouding.

 

Wij schenken aandacht aan zowel de fysieke als mentale basishouding. Want beide zijn van groot belang zowel in de beleving van de sport nu, maar ook in het latere leven.

 

*

Een juiste fysieke basishouding is noodzakelijk.

Want een handstand is pas nuttig en bruikbaar als je een sterke rug hebt, eentje die niet buigt en knikt onder de zwaartekracht.
Hoe anders kun je een overslag leren? Hoe anders houd je balans terwijl de wereld (of jijzelf) op zijn kop staat?

 

*

Een juiste mentale basishouding is noodzakelijk.

Want voordat je opgeleid kunt worden dien je je te gedragen als iemand die opgeleid wil worden. Je zult positief moeten reageren op uitdaging; je zult ontvankelijk moeten zijn voor hulpverlening en aanwijzingen. Je zult je eigen wil opzij moeten kunnen zetten.
Het is niet alleen talent of veel trainingsuren maken. Het is ook een mentale welgesteldheid die je in staat stelt aanwijzingen toe te passen.
Immers, wat is nuttig aan een handstand oefenen als je honderdmaal dezelfde fout begaat en geen voortgang maakt? 

Mentale basishouding (positief):

 

  1. Ik leer een salto te doen. De trainer zegt: ''Na elke poging doe je ook nog 10 sit-ups.'' Gretig begin ik te werken.

  2. Een spagaat leren is best pijnlijk, ik besluit vol te houden en houd mijn been recht zodat het blijft rekken.

  3. De trainer zegt: ''Als je dit goed doet mag je iets moeilijkers proberen.'' Ik vind dat nog te eng. Mijn innerlijke reactie is: ''Ik ga hulp vragen want anders leer ik het nooit.''

  4. Na vele pogingen lukt het nog steeds niet. Ik vraag: ''Meester, kun je kijken wat ik fout doe?''

  5. Mijn trainingsmaatje heeft moeite met een oefening en stopt halverwege, ik bemoedig en help haar.

Mentale basishouding (negatief):

 

  1. Ik leer een salto te doen. De trainer zegt: ''Na elke poging doe je ook nog 10 sit-ups.'' Als de trainer niet kijkt sla ik het over.

  2. Een spagaat leren is best pijnlijk, ik besluit de pijn weg te nemen en trek mijn been krom om de rek er uit te halen.

  3. De trainer zegt: ''Als je dit goed doet mag je iets moeilijkers proberen.'' Ik vind dat nog te eng. Mijn innerlijke reactie is: ''Nu ga ik express niet mijn best doen zodat ik het moeilijke niet hoef te doen.''

  4. Na vele pogingen lukt het nog steeds niet. Ik verval tot een gedachteloze herhaling van de oefening.

  5. Mijn trainingsmaatje heeft moeite met een oefening en stopt halverwege, ik stop ook maar.

Wie o wie ontvangt God's genade?

En vergeet nooit:

Elke atletische vooruitgang is een gave van God.